Ruaha, koninkrijk van de leeuwen

0 comments

May 06 2016

“Ze vallen hier echt uit de bomen, de leeuwen prides!”

De liefde voor Ruaha ontstond al in 2011 toen we het park voor de eerste keer bezochten. We verbleven toen 3 nachten in Ruaha in combinatie met een bezoek aan het Selous Game Reserve en we waren toen al enorm gecharmeerd geraakt door het park en door de grote aanwezigheid van wild in het gebied.

Dit keer besloten we om een volledige week in het park door te brengen om zoveel mogelijk wild en roofdieren te kunnen spotten! We kozen er voor om opnieuw op het einde van het droogseizoen te reizen, vermits dan al het wild redelijk geconcentreerd leeft rond de weinige plekken waar nog water te vinden is – de Mwagusi en de Ruaha rivier – wat meestal een garantie is op spectaculaire sightings!

Samen met de mensen van Matoke Tours zochten we naar het best mogelijke kamp dat als uitvalsbasis kon dienen voor ons verblijf in Ruaha, een gebied zo groot als België. Onze keuze viel uiteindelijk op Mdonya Old River Camp vanwege z’n ideale ligging – dichtbij de Mwagusi rivier en de Ruaha rivier.

We vlogen naar Tanzania met Swissair via tussenstops in Zürich en Nairobi. Zaterdagnacht rond 22:30 uur landden we in Dar-Es-Salaam, waar we overnachtten in het Slipway Hotel, gelegen aan de baai van Dar-Es-Salaam.

DAG 1

De volgende ochtend vertrokken we vanuit de luchthaven van Dar-Es-Salaam met een “bush” vliegtuigje richting Ruaha National Park. Na een vlucht van een kleine 2 uren landden we op de airstrip van Ruaha National Park. We maakten kennis met onze gids Christian en chauffeur Ayoub en maakten ons klaar voor een tocht van een uur richting kamp, foto-toestel en camera in de aanslag. Na een halfuurtje rijden botsten we al meteen op een leeuwen pride – de Mbagi pride volgens onze gids – van een tiental leeuwen die er redelijk uitgehongerd uitzagen en de omgeving aan het verkennen waren. We stonden meteen op scherp en vroegen onze gids om bij de leeuwen pride te blijven. Toen na een tijdje onze leeuwen een kudde buffels in het oog kregen, besloten we dan ook om onze lunch en de hiermee gepaard gaande rit richting kamp, links te laten liggen en gewoon bij de groep leeuwen te blijven in de hoop van een spectaculaire charge mee te maken. De leeuwen pride nestelde zich op een 100 meter afstand van de kudde buffels en verloren ze niet uit het oog. Bij het invallen van de avond kon één van de jonge leeuwen uit de groep het niet meer opbrengen om nog langer te wachten en begaf zich richting kudde buffels in de hoop dat z’n makkers z’n voorbeeld zouden volgen. Niemand van de groep gaf echter een krimp en lieten de jonge leeuw aan z’n lot over, waarop de buffels de leeuw opmerkten en hem duidelijk maakten niet gesteld te zijn op z’n aanwezigheid. Met z’n straat tussen de benen zocht de jonge leeuw terug het gezelschap op van z’n makkers. Voor ons het sein om richting kamp te trekken. In het kamp genoten s’avonds van een heerlijke maaltijd. Wat een start van onze safari!

DAG 2

Fris en monter trokken we voor dag en dauw opnieuw richting plek waar we de dag voordien de Mbagi pride hadden achtergelaten. Dit keer was er echter geen volledige leeuwen pride te vinden maar slechts één leeuwin – volgens onze gids ook lid van dezelfde bende – die in een hinderlaag klaar lag om één van de voorbijwandelende impala’s te bespringen die in de uitgedroogde Mwagusi rivier bedding aan het grazen waren. Opnieuw vroegen we aan onze gids om bij de leeuwin te blijven in de hoop van een spectaculaire aanval mee te maken.

Uren verstreken en na de kudde impala’s, volgde er nog een familie kudu’s, tot zelfs een hele kudde buffels voorbijtrok maar onze leeuwin verzette geen poot. Uiteindelijk lieten we de leeuwin waar ze was en zetten we onze tocht verder. Onze teleurstelling verdween als sneeuw voor de zon toen onze chauffeur Ayoub een luipaard spotte die in een boom hing te rusten. Straf hoe onze chauffeur dit vanop zo’n afstand – ik schat toch zo’n 600 meter – kon opmerken! Na een tijdje bij het luipaard te hebben doorgebracht, stopten we aan de oevers van Mwagusi rivier om te genieten van een heerlijke lunch in de bush. Tot onze grote verrassing kregen we geen kartonnen doosje met enkele belegde boterhammen voorgeschoteld maar een echt lunchbuffet, met lekkere pasta, groenten en bereid vlees. Nooit eerder kregen we zo’n lekkere bush lunch geserveerd. Je proefde letterlijk de Italiaanse roots van de kamp-eigenaars. Na onze lunch verkenden we een nieuw gebied waar we achtereenvolgens enkele olifanten zagen die in de schaduw van een boom stonden te rusten, enkele giraffes en batteleur eagles die in de lucht rondcirkelden. Op de terugweg naar het kamp brachten onze gidsen ons nog naar een plek waar we kennis maakten met de Mdonya Juu leeuwen pride die in een rivier bedding lag te rusten in het gezelschap van enkele cubs.

DAG 3:

De derde dag kozen we opnieuw om een volledige dag op game-drive te gaan en trokken we voor zonsopgang richting de leeuwen pride Mdonya Juu in de hoop van de cubs in beter zonlicht te kunnen fotograferen. Onderweg werden we getrakteerd op een koppel bat-eared foxes die ongestoord poseerden voor onze lenzen en na een uurtje rijden kwamen we aan op onze bestemming. We zagen meteen een drietal cubs die reeds hun eerste stapjes zetten in de mooie ochtendzon. Volgens onze gids waren twee van de drie cubs nog geen drie maanden oud. We bleven zo’n uurtje bij deze vrolijke bende alvorens terug op zoek te gaan naar de Mbagi leeuwenpride, in de wetenschap dat deze jongens vroeg of laat een “kill” zouden doen. Iets wat we voor geen geld wilden missen.

Onderweg moesten we ons een weg banen door een kudde buffels en botsten we op een nieuwe leeuwenpride, de Bushbock pride. Ongelofelijk hoeveel leeuwen er op zo’n relatief klein gebied samenleven. De Bushbock pride bestond uit drie leeuwinnen en één leeuw. We bleven even bij hen en waren getuige van hoe ze één voor één gingen drinken in één van de weinige overgebleven plassen in de bedding van de Ruaha-rivier. Na een uurtje zetten we onze tocht verder maar na enkele minuten kwamen we al een volgende leeuwen pride tegen, de Njaa pride, rustend in de schaduw van een majestueuze Baobab. Ze vallen hier echt uit de bomen, de leeuwen prides! Tegen valavond vonden we uiteindelijk waar we naar opzoek waren; de Mbagi pride. En dit keer waren ze niet alleen maar hadden ze net een giraffe geveld! Volgens onze gids was de giraffe nog maar een kwartiertje dood. Wat volgde was een drie uur durend schouwspel, a photographer’s dream zeg maar! Wat een belevenis! Eén voor één schoven de leeuwen aan, aan de feestdis en deden zich tegoed aan de giraffe.

DAG 4:

Na een korte nacht, waar we ‘s nachts ook nog eens gewekt werden door het bezoek van een luidruchtige leeuwen pride aan ons kamp, stonden we al zeer vroeg klaar aan onze jeep om opnieuw richting Mbagi pride te trekken. We waren zeer benieuwd te ontdekken wat er van de giraffe nog overbleef en of we Jackals en hyena’s zouden aantreffen. Bij aankomst merkten we meteen dat er van de giraffe niet veel meer overbleef. Op één enkele Jackal na waren er geen hyena’s te bespeuren. Na een uurtje verlieten we de Mbagi pride en besloten we de oevers van de Ruaha rivier af te speuren. Het was een verschrikkelijke warme dag, waarbij we constant een gevecht moesten leveren met over-enthousiaste tse tse vliegen. Gelukkig dat onze gidsen wat olifanten dun in brand staken om zo de vliegen van ons weg te roken. We ontmoetten achtereenvolgens een olifanten kudde die duidelijk niet op onze aanwezigheid gesteld was en de Bushbock pride die rust en schaduw opzocht. Net voordat we onze terugtocht naar het kamp zouden aanvatten botsten we op een nieuwe leeuwenpride – de Msembe pride – die net een baby olifantje hadden neergelegd. Wat volgde was een vreetfestijn voor onze ogen en oren. De Msembe pride, bestaande uit 2 leeuwinnen en een leeuw, verslonden het baby olifantje voor onze ogen als leek het hun laatste maal te zijn terwijl aan de horizon de moeder olifant doelloos rondliep op zoek naar haar kleintje. We waren getuige van een eetfestijn waar elk lid van de pride vocht voor zijn of haar stukje baby-olifanten-vlees

DAG 5

Vandaag besloten we af te zakken naar de Jongomero regio. We hadden namelijk nog geen wild dogs gezien en aangezien we allebei enorme fans zijn van dit hondenras, wilden we toch een gokje wagen om naar ze op zoek te gaan in een regio waar ze regelmatig gezien worden. Zelfs het vooruitzicht dat we wellicht overspoeld zouden worden door de vervelende en niets ontziende tse tse vliegen kon ons niet ontmoedigen. Met een grote hoeveelheid rokende olifanten-dun in ons kielzog, lichtkleurige kleding, een vliegenmepper en veel goede moed, begaven we ons richting Jongomero regio klaar om onze favoriete vrienden te ontmoeten. Onderweg werden we al meteen getrakteerd op een unieke sighting, nl. sable antilopes (paardantiloop in het Nederlands nvdr.). Als dit een voorproefje was voor wat nog zou komen, beloofde dit veel goeds. Na zo’n 3 uren rijden kwamen we aan in een “Marsh” omgeving (moerasgebied nvdr.), een plek waar wild dogs graag vertoeven. We merkten echter ook dat dit tse tse gebied was; Onze jeep werd letterlijk ingenomen door tse tse vliegen van een kaliber dat we nog nooit hadden gezien. Er zaten vliegen tussen die wel 5 centimeter groot waren. Verschrikkelijk! Gelukkig hadden we een Australisch anti-tse tse- vliegen-product mee (RID repellent nvdr.) dat ervoor zorgde dat de vliegen niet op ons maar op het zeildoek van onze jeep landden. Aangenaam was anders maar hier moesten we even doorbijten… Tussen het gezoem van de vliegen door, probeerden we te zoeken naar wild dogs. Maar na enkele uren te hebben rondgereden in een verschroeiende hitte zonder een hond gezien te hebben, laat staan andere dieren, besloten we de terugtocht aan te vatten. Onze gidsen stopten onderweg nog even bij een warmwater bron alwaar ze hun handen wasten, wat volgens hun geloof geluk bracht. Op enkele kilometeres van ons kamp kwamen we nog de Mdonya pride tegen, alvorens we toch lichtjes teleurgesteld omdat we geen wilddogs hadden gezien, naar onze tent afdropen.

DAG 6

De laatste dag van ons verblijf in Ruaha bestond dit keer uit een ochtend drive waarna het de bedoeling was dat onze gidsen ons afzetten op de airstrip om zo terug richting Dar Es Salaam te vliegen. We besloten het gebied rond de airstrip te verkennen en we botsten al meteen op een zevende leeuwen pride, de Mayembe pride. Veel beweging zat er niet in deze leeuwen pride, we hadden trouwens al genoeg leeuwen gezien, dus besloten we onze tocht verder te zetten. Onderweg kwamen we nog enkele bat eared foxes tegen maar de knapste sighting van de dag bleek een luipaard te zijn! Nietsvermoedend wat er nog te gebeuren stond, spotten we het luipaard toen het hoog in een boom aan het uitrusten was. We besloten in z’n buurt te blijven, ook toen onze luipaard plots z’n schuilplaats verliet en op wandel ging. We bleven het dier volgen, door het dicht struikgewas, door de uitgedroogde rivier bedding, door het hoge droge vergeelde gras tot het plots een versnelling hoger schakelde. Alles gebeurde nu in een fractie van een seconde, het luipaard dat plots een spurtje aantrok, onze gids die het gaspedaal induwde en impala’s die alle richtingen uit stuifden…tot een schrille kreet een einde maakte aan de actie! Toen het stof – van het plotse remmen – wegtrok, zagen we opnieuw onze luipaard met in z’n bek een baby impala geklemd. Een “live” kill en dat recht onder onze neus, wat een ervaring! Het dier er duidelijk op gebeten om zo snel mogelijk van z’n prooi te kunnen genieten, verdween meteen in het dichte struikgewas ver uit ons gezichtsveld verwijderd. Wat een afsluiting van onze Ruaha reis!! Na een korte doch lekkere lunch stapten we op ons vliegtuig richting Dar Es Salaam om vervolgens richting Europa terug naar huis te vliegen!

Wat een trip! Van de 16 leeuwen prides die in het gebied actief zijn, hebben we er toch maar mooi 7 gezien! Om nog te zwijgen van de kills waarvan we getuige mochten zijn: een giraffe, een baby olifant en een baby impala. Het enige vlekje op onze trip was dat we geen wild dogs gezien hebben maar dit werd meer dan goedgemaakt door alle andere sightings!

Eric Lahey